Zoek je inspiratie voor een vegetarisch gerecht waar ook de fervente vleeseter met volle teugen kan meegenieten? Dan is deze hartverwarmende Franse klassieker ‘Hachis Parmentier’ een voltreffer. Het gehakt van Greenway is erg lekker en je verwerkt het zoals gewoon gehakt. Liever geen knolselder? Vervang die dan door geblancheerde spinazie of gestoomde bloemkoolroosjes.
Een feestelijk ontbijtbroodje, geïnspireerd op de kerststol in een lichtere versie. De marsepein wordt vervangen door een rochervullling (kokosvulling). Zonder gekonfijte vruchten maar met cranberry’s en gedroogde vijgen.
Chili sin carne met of zonder sweet dumpling pompoenen, maar wel met Greenway fijngehakt. Een plantaardig alternatief voor rul gehakt op basis van erwtenproteïnen. Kant en klaar, onnodig te ontdooien of vooraf aan te bakken.
De soep van de dag is een hartverwarmende crèmesoep van peterseliewortel zonder toevoeging van room. De peterseliewortel of soms ook wortelpeterselie genoemd is familie van de peterselie. Lijkt op een kleine pastinaak, maar is witter van kleur. Het heeft een zachte, zoete smaak en zorgt na het mixen van de soep voor een romige toets. Het groene blad kan je gebruiken om de soep te garneren, deze heeft alleen minder smaak dan de platte - of krulpeterselie.
Zuurdesem in pizzadeeg zorgt voor dat tikkeltje extra smaak.
Momenteel ben ik volop aan het experimenteren met miso. Miso is afkomstig uit de Japanse keuken en wordt gemaakt met onder andere gefermenteerde sojabonen. De witte misopasta zou de meest toegankelijke zijn. Het wordt weleens de vijfde smaak of umami genoemd. Een verrassend, origineel aperitiefhapje.
De queeste naar het ultieme zuurdesem stokbrood heeft mij een winter lang aan de slag gehouden. Na het uitproberen van menig recept, verschillende methodes voor het vormen van de broden en diverse soorten bloem ben ik er uiteindelijk in geslaagd de éénkoppige jury te overtuigen met grootste onderscheiding. Mijn wederhelft is fanatiek liefhebber van de echte ‘baguette au levain’.
Gekonfijte look heb ik altijd in de koelkast staan. Handig in gebruik en verfijnder van smaak dan de verse en gedroogde tenen look.
Een Berlijnse bol smullen op het strand roept bij mij jeugdherinneringen op. Een halve eeuw geleden enkel verkrijgbaar tijdens de zomermaanden op de dijk en op het strand. In de bakkerijen zag je ze nauwelijks of niet. Verkopers zwoegend door het zand, gekleed in witte uniformen met bijhorende pet, hoorde je al in de verte brullen ‘Boules de Berlin of Boules de l’Yser’. Als ik na lang zeuren toch zo’n gefrituurd gebak gevuld met abrikozenconfituur of banketbakkersroom mocht verorberen had ik als klein meisje na enkele happen genoeg. Vandaar mijn voorkeur voor de mini Boules de Berlin.
Dit vegetarische bijgerecht met jonge vroege zomergroenten, overgoten met een een friszure citroenvinaigrette, kan je zowel koud als warm serveren.